De terugval met mijn talenten als parachute

Zo nu en dan heb je dat. Ondanks dat, of juist mede doordat, je je passie volgt je ook het gevoel kan hebben je ritme kwijt te zijn. Dat je vanuit je eenheid vergeet te stralen omdat tijd en ruimte opgeslokt worden door .. tsja door wat eigenlijk?

Afgelopen weken waren behoorlijk vervullend maar ook vullend. Allemaal spannende en leuke dingen die ik met open armen wilde verwelkomen. Ik had het universum er immers om gevraagd. Nu ‘kreeg’ ik het. Dus wilde ik alles geven wat ik in mij heb.

En ook ik heb ondanks mijn passie ‘maar’ vierentwintig uur in een dag, tien vingers aan mijn handen, twee oren aan mijn hoofd, één hart in mijn lijf en mijn behoefte aan loyaliteit. 

Ik was dus inderdaad even mijn ritme kwijt. Iets wat een aantal jaren geleden een ‘gevalletje onherroepelijk mijzelf oneindig cumulatief verliezen’ inhield. Wat ik nu met trots wil, kan en durf te delen is dat ik het moment van het risico op mijzelf compleet voorbij te lopen herkende en erkende. En dat ik precies voelde welke talenten ik kon aanwenden om het tij, waarin ik hoe dan ook niet meer wil belanden, te keren.

Mijn grondvester vroeg mij om mijzelf af te zonderen van prikkels en tijd alleen door te brengen. Mijn atleet verleidde me, hoe groot de fysieke weerstand ook was, mijn lijf over ‘bloed-zweet-en-tranen’ grenzen heen te laten stappen.

Mijn schrijver smeekte me om mijn gevoelens een samenstelling te geven van letters en spaties die de lading en smaak dekte zodat ik het kan overbrengen op anderen.

Mijn vrouwe natuur openbaarde zich tijdens het hardlopen aan de kust dusdanig niet te weerstaan dat ik eerbiedig op mijn hurken ben gaan zitten om intens te genieten van het spelen van de oranje zon, de woest-wilde golven en de mystieke essentie van een kleurrijke regenboog met een overgave alsof ik mij in de hemel waande. 

Door mijn talenten de ruimte te geven waarnaar ze zo intens schreeuwend verlangden, voel ik mijn ziel weer sprankelen en hervond ik mijn inspiratie om te creëren en te delen met anderen. Ik heb mijn ritme weer terug. Ik ben weer.

Ik ben voorbij de golven

Al drieënveertig jaar ben ik hier. In mijn vorige levens, zo werd mij onlangs verteld tijdens een bezoek aan een karmacoach, ben ik vele malen een eigenwijze zwerver geweest met alle vrijheid van de wereld. Dit verklaart een hoop voor mij, mede daarom gaat mijn ziel ‘moeten, willen en dreigen’ uit de weg. Mijn ziel verlangt ernaar vrij te zijn, te vliegen.

Succesverhaal

Ze noemden mij Maike. Ik had in deze incarnatie uitgerekend gekozen voor een gezin waar prestatie en materiële ambitie hoog in het vaandel stonden.

Goedbedoeld maakte mijn moeder er haar persoonlijke missie van haar niet verwezenlijkte dromen op mij te projecteren. Van jongs af aan werd ik opgestuwd om te moeten presteren aan de buitenkant. Ík zou een succesverhaal worden!

Authentieke zwerver

Het was een memorabele lentedag in 1976, de dag waarop ik voor het eerst bewust in de spiegel keek en dacht: ‘Hé, die knapperd, dat ben IK!’ Eén ding wist ik zeker, ík zou natuurlijk niet meegaan in die prestatiedrang! Maar ja, ik was dan ook nog maar anderhalf jaar oud met als ‘enige’ bagage de zielsherinneringen van mijn loopbaan als authentieke zwerver.

Uitverkorene

Naarmate ik ouder werd, ontdekte ik dat ik keuzes van anderen op aarde kon beïnvloeden. Wanneer ik mij op een bepaalde manier gedroeg, mocht ík als uitverkorene van de klas met meester Smit meevissen en zijn broodjes met leverkaas opeten en kozen ze míj als aanvoerder van het hockeyteam.

Goede cijfers en sportprestaties werden beloond met aandacht en liefde.

Conditioneringsgedachte

Na verloop van tijd kreeg deze conditioneringsgedachte de overhand. Ik wilde erbij horen en vond het belangrijk om het ‘goed genoeg te doen’. De continuïteit van het hele universum hing af van welke broek ik aan mijn kont had, met welke potentiële wereldleiders ik op het schoolplein gesignaleerd werd en hoeveel hockeyballen ik het goal in goochelde.

Aandacht was mijn zuurstof. Minor detail was, dat ik er langzamerhand wel een fulltime job aan had om mijn zelfbeeld in stand te houden.

Als bavianen op de apenrots

Gaandeweg werd het tijd voor het ‘serieuze’ leven. Nu ging hét gebeuren! Ik ontmoette anderen die eveneens in de ban waren geraakt van de verslaving het ‘goed genoeg te doen’. Sommige types wilden zich bewijzen, sloegen zichzelf op de borst en stonden als bavianen op de apenrots te brullen dat we met zijn allen absoluut linksaf moesten.

Samen met mij waren er anderen die zich offerden en zich gedroegen als behagende door het stof kruipende ja-knikkende onderdanen, een orgasme krijgend wanneer zij bij Gods gratie een schouderklopje kregen. Dit was voor mij de bevestiging dat ik goed op weg was. Zo hoorde het dus.

Gecreëerde illusie

Steeds groter werd de lacune tussen mijn essentie en de door mijzelf gecreëerde illusie. De geboorte van het fundament voor een instortend kaartenpaleis in spé werd daarmee een feit. Ik móest kiezen voor de juiste vrienden, de juiste baan en de juiste partner. Dat werd natuurlijk een baan waarmee ik stinkend rijk werd. Dat zorgde immers voor maatschappelijk aanzien en financiële rust.

Ik koos een partner die mij adoreerde. Een persoon bij wie ik overheersend kon zijn en bij wie ik daadkrachtig mijn mening kon verkondigen, iets wat ik in de boze grote mensenwereld niet durfde. Iemand die mij de liefde gaf die ik mijzelf niet kon geven.

Mijn sprankel doofde

Hoezeer ik ook mijn best deed tussen het noodweer door te laveren, ook ík kreeg te maken met tegenslag. Steeds vaker ging de stroming niet de beloofde richting uit. Ik bemerkte dat het leven, míjn leven, zijn eigen koers ging bepalen. Mijn sprankel doofde. Vol onbegrip liet ik mij, mentaal vechtend tegen alles en iedereen, fysiek willoos meevoeren met de stroming.

Vele met snijdende kou vergezelde golven van pijn, waaronder het heengaan van dierbaren, een bijna-doodervaring, een scheiding en een burn-out trachtten mij wakker te beuken. Tevergeefs.. ik voelde alleen onzekerheid en frustratie. Mijn knapzak genaamd ‘verleden’ werd langzaam maar zeker gevuld met verwijten, schuldgevoelens, verdriet en boosheid.

Van een uitbundige, grappige, liefdevolle levensgenieter veranderde ik gestaag in een angstige zure bom, verkerend in een enorme slachtofferrol.

Als een diva

Wat ik inmiddels wél had, was een goedgevulde bankrekening. Dé oplossing lag voorhanden; ‘ik ga spullen kopen!’ Ik besloot mijzelf te verrijken. Zo kon ik laten zien hoe goed ik het voor elkaar had; ik kon het echt iédereen aanraden!

Ik woonde in een dubbel bovenhuis met zes slaapkamers. Het interieur was harmonieus gevuld met de meest trendy meubelstukken. Waarom zou ik gordijnen kopen bij Ikea wanneer ik mij ook kwalitatief goede gordijnen kon permitteren van duizenden euro’s. Ik vond het geweldig mijn kinderen zodanig te kleden dat ze, als ze ontdekt zouden worden, direct klaar zouden zijn voor de catwalk.

Ik liep als een diva rond en schonk flessen, al dan niet dozen, Chardonnay leeg voor iedereen die mijn weelde ‘aankon’. Ik voelde mij fan-tás-tisch!

Een plee van tienduizend euro

Maar steeds wanneer ik even van dit euforische gevoel had kunnen genieten, kwam ik weer bij mijn naakte ontevreden zelf terecht. Dan zocht ik weer een nieuw project om in mijn sas te zijn. Ik kocht een plee van tienduizend euro, reed in een Beetle en was grootaandeelhouder bij Thuisbezorgd.nl. Ik was kampioen in het grijpen naar oplossingen buiten mijzelf als opvulling van mijn eigen holle bestaan. Ik greep als een rupsje nooit genoeg naar dure kleding, alcohol en medicatie.

Mijn cocon, om mijzelf te ontpoppen tot een prachtig mooie vlinder, zou ik op deze wijze niet bereiken. Ontredderd en tevergeefs verslond ik mijn, inmiddels vijfde, therapeut.

‘Ik word spiritueel!’

Ten einde raad riep ik mijzelf toe: ‘Ik word spiritueel!’ De zelfhulpboeken waren niet aan te slepen, ik ademde wierook, ging op yoga, boekte weekenden in stiltekloosters en herhaalde klakkeloos Hare Krishna-achtige affirmaties (God weet wat ik allemaal uitkraamde). En allemachtig… ook dát werkte maar tijdelijk!

Ten einde raad

Ik was ten einde raad en ik wist het écht niet meer. Daar zat ik dan een beetje burn-out te zijn op de kille plavuizen van de buurtsuper met mijn dikke bankpas en álle schappen waren leeg.. de oplossingen waren uitverkocht! Wat restte, was stilte.

Samensmelten van de golven

Nooit was het in mij opgekomen om even te bezinnen, te genieten van het magische spel van het stoten en het samensmelten van de golven. In rust en volledige overgave de afwisseling tussen de vloeiende zachte streling en de helse vloed van de zee gade te slaan.

Maar wát danste daar in mijn borststreek!!? Ik voelde mijn hartje sprankelen! Ik had mijn leven ijverig gewijd aan het trotseren van en vechten tegen de golven. Maar wat zou er gebeuren als ik, omdat ik daar zín in heb, mijn surfboard zou pakken en mij ín de zee zou storten, met de golven zou spelen?

Mijn ziel

Mijn dik betaalde positie in loondienst verruilde ik voor een baan bij de werkgever waar ik nooit ontslagen kan worden; mijn ziel. Ik begeleid anderen in hun zoekproces naar hún missie, geef interieuradvies en schrijf graag.

Mijn behaaglijke koopwoning heeft plaatsgemaakt voor een blokhut. Ik heb de perfectie van mijzelf ontmoet. Een prachtmens met wie de fysieke, emotionele, mentale en spirituele binding geen grenzen kent. Hierdoor heb ik een totaal andere kijk op Liefde gekregen; de vrije en onvoorwaardelijke versie.

Gevoelskwestie

Mijn hoofd probeert mij af en toe nog te verleiden in gevoelskwesties. Ondanks dat ik hem met vervroegd pensioen heb gestuurd, blíjft hij volharden. Wát een doorzettingsvermogen! Arme ziel. ?

Geef jij je talenten genoeg aandacht?

Ruim
7 miljard mensen
op aarde
niemand
lijkt op elkaar
waarom
is het dan toch
dat ik me blind op
andermans
talenten staar?

Wat zijn dat nu toch eigenlijk, talenten!? Talenten zijn vanzelfsprekende vermogens om dingen goed te doen. Talenten kosten eigenlijk geen enkele moeite, ze zijn er gewoon.

talent leren kennen

Je talent is aangeboren, maar daarna moet je het wel ontwikkelen. Je hebt zogezegd oefening nodig om je talenten vaardig in te kunnen zetten.

Leer je talenten kennen

Stap één om gebruik te kunnen maken van je talenten is natuurlijk bewustwording. Wanneer jij jouw talenten beter leert kennen en gaat zien wat hun rol of functie is voor jou en hoe ze samenwerken, vallen jouw toegevoegde waarde in de maatschappij en jouw geluk samen. Dan ga je leven waarvoor je gekomen bent en zal je als een vrij vogeltje door het leven fladderen, ongeacht de weersomstandigheden.

Iedereen van ons heeft een uniek pallet aan talenten meegekregen in het leven. Bij onze geboorte
hadden we ze al in de pocket. Tijdens het opgroeien, waarin we allen te maken krijgen met de
uitdagende wisselwerking tussen het behouden van je authentieke zelf en de persisterende
meningen van anderen, kunnen we het contact met onze talenten verliezen. Althans in de
gevoelswaarde ervan, want talenten blijven altijd bij je en het is aan jou of je besluit ze alsnog de
aandacht te geven die ze verdienen. Ik kan het je warm aanbevelen!

Het beste van jezelf

Een aantal talenten hebben we meegekregen voor de verbinding die we hebben met onszelf. Ook beschikken we over talenten die we gebruiken in relatie tot en in de communicatie met anderen. Enkele talenten leveren een bijdrage aan het grotere geheel. Om het beste van jezelf aan de wereld te kunnen schenken, is het belangrijk dat je alle talenten tot maximale ontplooiing
brengt. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is het (h)erkennen van deze talenten en ze in te gaan zetten.

Laten we bij het fundament beginnen. Aan de basis van iedere gezonde boom bevinden zich de wortelen. Zij voorzien de boom onder andere van de nodige voedingsstoffen. Stel jezelf eens voor als een prachtige boom. Pas wanneer de boom zichzelf van voeding voorziet, kan hij zijn krachtige noestige takken en knisperend frisse blaadjes aan de wereld tonen. Vervolgens kan hij rijkelijk bloeien en tonen welke veelkleurige zoete of zurige sappige vruchten hij de wereld te bieden heeft.

talenten leren kennen

Zo werkt het ook bij ons. Slechts wanneer wij innerlijk gevuld en vervuld zijn, zijn wij in staat naar buiten te treden en liefdevolle communicatie te onderhouden met anderen. En hoe meer wij in harmonie zijn met onszelf en in staat zijn liefdevol in de wereld te staan, daarbij vertrouwende op onze talenten, des te meer ruimte kunnen wij creëren onze unieke persoonlijke bijdrage te leveren aan het grotere geheel. Dan zal onze authentieke levensopdracht podium krijgen en zal eenieder van ons beloond worden met precies datgene dat wij nodig hebben. Dat is de liefdevolle
staathuishoudkunde van het universum.

Voldoening en energie

Waar word jij eigenlijk blij van? Welke talenten zijn er helemaal voor jou alleen? Voor jouw ontspanning en rust? Welke talenten helpen je om jezelf beter te leren kennen? Welke talenten
zorgen voor de innerlijke schoonmaak? Het is erg belangrijk dat we stelselmatig aandacht besteden aan deze talenten omdat zij zoals gezegd voor voldoening en energie zorgen.

Zo gedraag ik mijzelf zo nu en dan als een sociofobische kluizenaar. Dit kan dusdanige vormen aannemen dat mijn omgeving mij nauwlettend in de gaten houdt met de angst dat ik weer eens in een depressie beland. Maar deze afzondering heb ik echt nodig om ruimte te creëren binnenin om af te kunnen stemmen met mijzelf en nieuwe ideeën te creëren.

Toegang tot bewustzijn

Regelmatig extreem sporten, wat door anderen ook wel wordt opgevat als een vorm van sadomasochisme, vergemakkelijkt de toegang tot mijn bewustzijn. Vaak als ik een opgesloten
gevoel heb in mijn maagstreek, ben ik er na een uurtje fysieke inspanning achter waar het vandaan komt en wat ik eraan kan doen om mijzelf lichter te voelen.

Momenten van kinderlijk fröbelen met schuurpapier, verf en ouwe kringloop meuk dragen eveneens bij aan toegang tot mijn diepere lagen. Mediteren is voor mij te statisch. Daarvoor is
mijn energie echt te onrustig. Maar even de ruimte te nemen voor frutselend pielen werkt bij mij extatisch en dus eveneens meditatief.

Golven beuken in de branding, hagelhappen op het strand en spelen met mijn kite in de wind bieden mij contact met de elementen der natuur. Ik voel daadwerkelijk dat ik leef en dat helpt mij
om toegang te krijgen tot datgene wat nog onbewust aanwezig is in mij.

Het verschil maken

Door het, op welke vormvrije manier dan ook, vormgeven van de schatten die ik gevonden heb in mijn innerlijke wereld maak ik mijzelf op de voor mij authentieke manier zichtbaar naar buiten toe. Maak ik het verschil dat ik wil maken.

Gratis speeddate: ontdek jouw talenten

Nieuwsgierig naar welke talenten jij meekreeg om de verbinding met jezelf liefdevol te
onderhouden, hoe ze samenwerken en wat ze in dit leven willen bereiken? Voel je welkom een
afspraak te maken voor een gratis speeddate in de  MoodTruck® of stuur
een mailtje met je specifieke vraag naar maike@mood-truck.nl. Je kunt ook mijn Facebookpagina 
liken om wekelijkse inspirerende informatie te ontvangen.

Ontdek en volg jouw talenten

Iets met donderwolken, lood in de schoenen en een takelwagen. De wijzers van de klok die tergend langzaam voortkruipen bij de dagelijkse dingen die er nu eenmaal bij horen en wrang vlug sprintjes trekken wanneer je iets met hart en zaligheid doet.

Je wilt graag je dromen volgen in plaats van door het leven kruipen, maar je weet niet hoe. Dus ga je maar gewoon zo door, want zo slecht heb je het nu ook weer niet.

Verder dan hier

‘Ik trok een streep:
tot hier,
nooit ga ik verder dan hier.
Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.
De zon scheen
en overal zag ik mensen,
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep,
iedereen ging verder.’

Innerlijke overtuigingen

Deze tekst laat mij schrijnend pijnlijk doorvoelen hoe bedreven wij volwassenen erin zijn telkens weer ons verstand een voorkeursbehandeling te geven bij de keuzes die wij maken. Hoe vaak is onze ziel niet het slagveld waarop onze innerlijke overtuigingen de strijd voeren tegen lustgevoelens en hartstocht. Konden we maar vrede stichten in onze ziel en de tegenstrijdige elementen samensmelten tot een harmonisch geheel. Rede én hartstocht zijn de ogen en de vleugels van onze vrij vliegende ziel.

Het oordeel van anderen

Zelden horen we kinderen zeggen: ‘Ik zal er eens goed over nadenken, ik kom er later op terug’. Weinig volwassenen zeggen: ‘Ik heb geen flauw idee waarom ik dit doe, maar ik word er blij van!’

De meeste van ons grote mensen zijn, mede door het belang dat we hechten aan het oordeel van anderen, het contact met onze passie verloren. Langzaamaan heeft de ruimte van ons innerlijk vuur plaats gemaakt voor veiligheid en zekerheden.

Het leven schiet alle kanten op en wij stuiteren willoos mee op het ritme om ons heen. Ondertussen hebben we een persistent knagend gevoel dat aan de binnenkant van onze borstkas klopt met de vraag: ‘is dit nu alles!?’ En naarmate we ouder worden, wordt dit gevoel steeds groter. Want uiteindelijk wil niemand ‘ongebruikt retour’.

Opzij schuiven

We vullen onze innerlijke leegtes met de door ons hoofd gecreëerde illusie van bevrediging die wij krijgen bij het afstrepen van allerhande lijstjes met feitelijk onbenullige dingen. We hollen van de ene energie slurpende bezigheid naar de andere, komen tijd tekort om te doen wat we denken te willen en het niveau van de ziel wordt opzij geschoven. Juist datgene wat de innerlijke leegte werkelijk zou kunnen opheffen, wordt buitenspel gezet.

Of iemand je hart aait

‘Wat is mooi?’,
vroeg de mier. Hij droeg een geel jasje.
‘Als je iets ziet of hoort’,
zei de vlinder,
‘En het is net
of iemand je hart aait.’

Licht en blij

Telkens wanneer ik dit lees, voel ik kriebels all over the place. De woorden lokken mij uit mijn hoofd en bevestigen de aanwezigheid van onbevangenheid en simpelheid in mij. Het lijkt op een soort verliefdheid. Ik voel me blij en het voelt even ‘alsof’ alles in het leven maakbaar is. Alsof ik de regie in handen heb en ervoor kan zorgen dat ik me altijd licht en blij voel! Maar wat als ik je nu vertel dat het mogelijk is om je dagelijks zo te voelen?

Eén ding is zeker; daarvoor moeten we niet in ons hoofd zijn. Die twijfelt aan alles, wil aan vormen voldoen en is daarmee juist de voornaamste blokkade op weg naar onze dromen. Wanneer ons hart toestemming vraagt aan ons hoofd, benoemt het rap en feilloos alle nadelen waarom je juist niet naar je hart zou moeten luisteren. Altijd!

Liefdevol universum

talenten leren kennen

Mensen die naar hun hart leven, herken je zo. Ze stralen iets onaantastbaars uit. Ze zijn enthousiast en aanstekelijk in de vreugde die ze verspreiden. Alles in hun leven lijkt zich moeiteloos te voltrekken. Wie zijn dromen kent en zijn gevoel volgt, krijgt de benodigde steun. Dat is nu eenmaal de liefdevolle marktwerking van het universum.

Unieke opdracht

En jij!? Hoe zit het met jou? Ook jij bent hier op aarde om ondeugend en innerlijk vrij te zijn. Om de richting in je leven te bepalen waarin jij jouw eigen waanzinnige zielsverlangen kunt kerven. Een plek te creëren waarin jij in staat bent de meest authentieke versie van jouzelf te zijn.

Velen denken dat we gewoon toevallig worden geboren. Maar iedereen heeft een unieke opdracht; één die past bij het palet van talenten en levensomstandigheden die jij hebt meegekregen in dit leven. Het is iets waar jij goed in bent, vrolijk van wordt en waar je ook ánderen blij mee maakt.

Zelf aan de slag

Maar we moeten zelf aan de slag om te voelen wat we willen in het leven. En vaak nemen we daar geen tijd voor. We bestellen onze kerstcadeautjes toch ook online. Voor elf uur besteld, is de volgende dag in huis. Maar passie en vervulling dienen zich niet zomaar per postduif op jouw deurmat aan. Zo tweeduizend zes eigenlijk..

Inzicht in jouw talenten

Mocht je het aandurven een eerste stap in de winkel te zetten van jouw talenten en de daarmee samenhangende unieke levensopdracht, heb ik een kleine etalage voor je ingericht. Het is een aantal reflectievragen die je, om je niet direct helemaal uit je comfort zone te rukken, bedient in de dwangneurose tot het maken van lijstjes. En de bonus van deze week is dat het je inzicht biedt in het assortiment van jouw talenten en dat jij je weer bewust wordt van datgene waar jij blij van wordt.

Als je deze vragen in jouw mailbox wil hebben, stuur dan even een mailtje naar maike@mood-truck.nl.

Gratis speeddate

Je kunt ook een afspraak maken voor een gratis en vrijblijvende speeddate. Of je nu worstelt met je werk, de Liefde of iets heel anders: ik haal je op met de MoodTruck® en binnen een uur krijg je een ‘reality check’ en praktisch advies.

Vallende engel

Laat je niet opprikken: vertrouw op je vleugels

Je weet wel, zo’n circuitje op de sportschool. Eén van de meest begeerde gespreksonderwerpen is natuurlijk ‘wat doen we onszelf toch allemaal aan?’ Dat wij dames liever niet als een rollade aantreden op het strand komende zomer is vanzelfsprekend een hot item. Een collega sportschoolbezoekster riep bij het verlaten van het etablissement verzuurd: ‘en morgen weer naar het werk, da’s pas écht afzien!’

Je weet wel, zo’n circuitje op de sportschool. Eén van de meest begeerde gespreksonderwerpen is natuurlijk ‘wat doen we onszelf toch allemaal aan?’ Dat wij dames liever niet als een rollade aantreden op het strand komende zomer is vanzelfsprekend een hot item. Een collega sportschoolbezoekster riep bij het verlaten van het etablissement verzuurd: ‘en morgen weer naar het werk, da’s pas écht afzien!’

Enigszins beduusd bleef ik achter op het roeiapparaat. Pijn in mijn hart omdat ik het betreur dat er mensen zijn die hun werk als noodzakelijk kwaad ervaren. Een confronterend randje ook, omdat ik dit gevoel maar al te goed herken. Tot voor twee jaar geleden speelde ik dag in dag uit uiteenlopende kantoorrollen. Opgeprikt in mantelpakjes bekleedde ik hooggewaardeerde functies en werd daarvoor rijkelijk beloond. Desalniettemin voelde ik mij een met zoetigheid omhulde illusie in de lucht.

Zielloos strompelend over de bodem des levens, met als kers op de taart een dikke vette burn-out, zag ik in dat ik pássie wilde proeven. Het wilsbesluit op zoek te gaan naar mijn authentieke plek, was slechts het prille begin van een ‘circuitje’ van een geheel andere orde waarin de lenigheid van mijn bewustzijn behoorlijk zou worden uitgedaagd en opgerekt.

En jij, hoe werkt dat bij jou!? Spring jij fris en fruitig uit bed met kriebels in jouw buik omdat er weer een dag begint in de kleurrijke speeltuin waarin jíj mag schitteren? Of sta jij je nog te verwonderen over de kleuren van de regenboog? Word jij af en toe, doch herhaaldelijk, door een gevoel van leegheid overvallen? Heb jij zo nu en dan een kriebelig gevoel in jouw borststreek en wéet je stiekem dat je er iets mee moet? Dein jij, ondanks deze om aandacht smekende sensaties, vervalst geriefelijk mee met de onbevredigende stromen van jouw omgeving in de hoop dat ‘het’ wel over zal gaan? Maar waarom!?

Jij hebt, net als ik, unieke talenten meegekregen die erom schreeuwen gebruikt te worden. Ze werden alleen jóu in deze samenstelling toevertrouwd om exact datgene te doen waar jouw dienstbaarheid en geluk samenvallen. Ergens ben je ze verloren, althans zo lijkt het. Maar ze zijn niet weg. Je bent je er alleen niet meer van bewust. Regelmatig zullen thema’s, waar jij de stille stuwkracht van je ziel ervaart, jouw levensweg kruisen. Die euforische momenten van herkenning laten wij vaak ongemerkt voorbij zweven. Of we doen ze af als niet realistisch.

Júist door hoe onzeker wij als mensen zijn, en hoezeer we neigen naar iets onveranderlijks, zullen we nooit in staat zijn om onze diepere idealen na te jagen. Ja, wij voelen éven een moment van verworven verrukking wanneer we bijvoorbeeld het vliegtuig instappen richting een exotisch oord, een copieuze maaltijd genieten in een restaurant of onze garderobekast rijkelijk aanvullen met zojuist gescoorde trendy uitdossingen. Deze geneugten om ons op te laden hebben we méér dan verdiend, zo vinden wij. Want tegelijkertijd zijn we massaal aan het stuntelen en lopen we op onze tenen om binnen de maatschappelijke lijntjes en de onszelf opgelegde kaders te manoeuvreren.

Dus werken wij onszelf een slag in de rondte, zodat we voldoende geld hebben om zo vaak mogelijk vleugjes vrijheid en blijheid bij elkaar te scharrelen en onszelf weer op kunnen laden. Hoe kan het zijn dat jij deep down van binnen, terwijl je jouzelf verwent met van alles en nog wat, tóch leegheid en onrust ervaart? Een gevoel dat op momenten herhaaldelijk persisterend aan de binnenkant van jouw borststreek blijft kriebelen? Datgene wat om aandacht schreeuwt, kán niéts anders zijn dan dat ‘iets’ wat jou zóveel voldoening geeft dat geld geen rol meer speelt.

vlinder

Hoe gevuld, avontuurlijk en vrij zou jij je voelen wanneer jíj buiten de gebaande paden durft te gaan om joúw schat te vinden en te realiseren? Dit zal jou in staat stellen om het verschil te ervaren tussen kortstondig plezier en langdurige vreugde. Het pure hart is de enige sleutel naar vrijheid en blijvende vervulling.

En natuurlijk is de weg daarnaartoe niet geplaveid. De rode loper ligt écht niet uit hoor! Ook ik word volcontinue geteisterd door onbestemde gevoelens van onstandvastigheid. Een tsunami van worst-case scenario’s met slapeloze nachten passeren de revue, terwijl ik mijzelf afvraag waar ik in gódsnaam mee bezig ben. Mijn, al dan niet vermeende, zekerheden overboord gooien om een stap in het luchtledige vacuüm te zetten? Ben ik niet goed bij mijn hoofd ofzo!? Grootsheidswaanzin ontpopt uit een moment van volledige verstandsverbijstering dekt enigszins de lading van dit ridicule idee! Wát als ik de huur niet kan betalen? Wát als ik mijn kinderen niet kan voeden? Wat als ik ziek word?

Wát als ik erop durf te vertrouwen dat, wanneer ik doe waar ik voor geboren ben, mij precies datgene aangereikt wordt wat ik nodig heb om te schitteren!? Als iemand mij deze gedachte een paar jaar geleden had voorgeschoteld, had ik de desbetreffende persoon direct doorverwezen naar Parnassia. Ontelbaar vaak overwoog ik veilig terug te gaan naar een kantoorbaan. Maar mijn hart stopt spontaan met kloppen bij alleen al de gedachte daaraan! Ik ben al teveel ‘behekst’ door mijn sprankel om nog een stap terug te kúnnen doen. Én de afscheidsopmerking in de sportschool doet mij exponentieel versterkend inzien dat ik, hoe onzeker en spartelend ontheemd ik mij ook voel zo nu en dan, door móet gaan met het vervullen van mijn ‘passie in het ongewisse’.

Já, in gedachten líjkt het vaak meer vergenoegend om je te bevinden op een comfortabel cruiseschip en het leven aan je voorbij te laten dobberen. Veel aanlokkelijker dan het aangaan van al die onvoorspelbare uitdagingen, prutsend en ploeterend in een rubberen opblaasbootje.

Maar deze avontuurlijke beproevingen dienen er juist toe je meer te overtuigen van wie jij daadwerkelijk bent; jou het gevoel te geven dat je lééft. Dus dáns, zíng, lách, knóei en verbrás! Proef jouw dromen met bezieling. Sta op en herinner jouzelf. Want leegheid eindigt waar oneindigheid begint…