Gedicht

Wat ben je dapper om te durven vertragen. Voor het niet afmaken van die to-do lijst.

Wat ben je moedig om die finishlijn niet te halen omdat je lichaam ‘genoeg’ zegt.

Hoe onbevreesd ben je voor het verkiezen van de stilte van je ziel boven die stemmen die je altijd maar om meer vragen.

Hoe gedurfd, hoe rebels, jij daar, je eigen natuurlijke ritme erend, ingaand tegen de soms onnavolgbare snelheid van de maatschappij.

We hebben de neiging om helden te maken van degenen die hongerig zijn naar ambitie, altijd maar doorgaan, altijd meer willen presteren.

We applaudisseren voor degenen die weigeren te stoppen of te rusten. Die zichzelf zo hard pushen dat ze daarbij hun lichaam, ziel en hart opofferen.

Deze gedrevenheid kan soms heldhaftig zijn. Het kan nodig zijn voor ons voortbestaan of voor het grotere goed.

En ..

Laten we ook helden maken van degenen die durven te vertragen.

Van hen die naar hun lichaam luisteren, die niet streven naar meer dan wat de ziel echt nodig heeft.

Laten we helden maken van degenen die niet forceren of
pushen, maar zich overgeven aan elk moment dat zich vrij aandient.

Laten we applaudisseren voor degenen die misschien niet zo gedreven zijn naar succes zoals we het kennen, maar in plaats daarvan iets dieps en subtiels koesteren en nodig zijn voor de nieuwe wereld.

Laten we degenen vieren die dapper genoeg zijn om te stoppen met al het doen om het doen en durven te zitten met zichzelf en met de pijn in hun hart. Een taak die velen moeilijker vinden dan het beklimmen van de hoogste top.

Laten we helden maken van hen die zichzelf respecteren met alles wat is. Van hen die niet in staat zijn om de drukte van onze tijd bij te houden, maar toch op elk diepgaand, noodzakelijk moment verschijnen.

Het getuigt echt van moed en rebellie in een wereld die van je eist dat je je verzet tegen je eigen ik, je eigen ritme, je eigen ziel.

En de paradox is dat vaak wanneer we stoppen met ons onophoudelijke doen, al is het voor een luttele minuut, en luisteren naar die stille stem van binnen we ontdekken wat we echt mogen aangaan en wat we in plaats daarvan mogen loslaten.

We eindelijk de roep horen om wat onze ziel dient en waarmee we de wereld zullen verrijken. Niets meer, niets minder.

Wees zachtmoedig. Wees een nieuw, een rustiger soort held. 

Weinigen zullen misschien applaudisseren, maar jouw ziel zal dat zeker doen.

Archeoloog van de ziel 

🪶

 

Tekst vrij vertaald naar Leyla Ailin